SLS-Mahamankadawela-Vidyalaya
Groep 1 met:
Dhr. Bakker, Haley, Lisa, Marjolijn en Nina
Groep 2 | Groep 3
⇐ Terug naar Sri Lanka Support homepagina
Foto’s van Mahamankadawela Vidyalaya
21/10/2015
Verslag Lisa:
Vandaag was de laatste dag op de scholen. Voor de meeste was dit een emotionele dag.
Zoals elke schooldag zijn we half 6/ 6 uur opgestaan en daarna ontbeten. Toen we op onze school (Mahamankadawala) waren aangekomen, zijn we meteen begonnen met lesgeven. Tijdens de lessen hebben we heel veel plezier gehad. We hebben spelletjes en oefeningen gedaan. Ook hebben we grade 3 & 4 voorgelezen. Dat vond ik zelf echt heel leuk om te doen, omdat ze zo enthousiast waren en schattig natuurlijk ;). Ook hebben we een dansles gehad.
Dat was volgens mij heel leuk om te zien, omdat je dan al die kinderen heel goed ziet dansen en dan zie je ons maar wat doen. Wij hebben ook heel erg gemerkt dat alle kinderen wat losser en brutaler zijn geworden. Nu begonnen zij vaker het gesprek en vroegen ze om de 5 minuten “What’s your name?” .
Na de lunch werden we gehaald door een van de Engelse leraren om naar het afscheidsfeest te komen. De hele school had zich verzameld in een van de grootse klaslokalen en we hebben toen een optreden gekregen van grade 1 die zongen en dansten. Daarna hebben we ook nog een optreden gehad van een paar meisjes die een hele mooie dans hebben uitgevoerd. Verder hebben Joris en Netty een speech gegeven. Toen we bijna weg gingen hebben we in veel schriftjes van de kinderen onze naam geschreven. We voelden ons toen net bekende sterren. Ook hebben we dag gezegd met een knuffel of een high-five. Toen we eenmaal weg gingen werden de meesten van ons best emotioneel. Het is heel raar om te denken dat je die kinderen waarschijnlijk nooit meer zal zien. Terwijl je een band met ze hebt opgebouwd. Sommige waren net je vrienden die je een beetje plaagden en er dan om lachten. Dit was echt een geweldige ervaring, die we waarschijnlijk niet snel meer zullen vergeten.
Groetjes van Lisa
Dag 19/10/2015
Verslag Haley:
Vandaag gingen Joris, Netty, Marjolijn, Nina, Lisa en ik naar onze school ( Mahamamkadawala) om les te geven. Eerst mochten we bij Ruwanthi met grade 9 spelletjes doen. Daarna hadden we grade 8 bij Dinesh en keken we mee. Toen hadden we les bij Ruwanthi, en daarna grade 11 met Dinesh en keken we weer mee. Na grade 11 hadden we een “tussenuur” van het lesgeven en mochten we meedoen met de dansles. Dit zorgde natuurlijk voor lachbuien bij zowel de kinderen en de docenten. Er kwamen zelfs docenten en kinderen kijken hoe wij aan het dansen waren. Bij Lisa ging het echt goed en zij werd ook meerdere keren gecomplimenteerd. Na de dansles hadden we een les bij Chaturiya met grade 7, en moesten we de kinderen helpen met who/where enz vragen. De laatste les was weer bij Ruwanthi met grade 6, en toen hebben we de klinkers behandeld doormiddel van do re mi fa so la ti. Dat was heel erg leuk om te doen. Na de school gingen we heerlijk zwemmen bij de Palm Garden, we reden door een grote POORT. We hebben nog een filmpje gemaakt met het liedje Call Me Maybe waar zelfs Joris aan mee deed, dat was echt lachen. Elly had nog een olifant gespot, maar wij zagen niks. Wel zagen we veel aapjes rond het zwembad. We hadden taart want Netty is jarig! Na het zwemmen gingen we met de tuktuks nog naar een plekje waar veel vliegende honden waren. Dat was echt heel tof, is weer is wat anders dan de vleermuisgrot in Blijdorp. Kortom, we hebben ervan genoten!
Groetjes van Haley
Dag 16/10/2015
Verslag Nina:
Mijn ochtend begon al goed toen ik uit de badkamer kwam en heel de groep in mijn kamer stond te zingen vanwege mijn 17e verjaardag. Toen kreeg ik ook nog cadeautjes en heel wat kaarten.
Daarna lekker ontbijten en op naar de scholen. Op school aangekomen gingen we naar de eerste klas, waar de kinderen eerst voor mij begonnen te zingen en daarna begonnen Marjolijn en Haley met hun lessen. Dat was leuk, maar voor dat we het wisten waren we al klaar en hadden we nog heel wat tijd over, dus hebben we nog lessen geïmproviseerd. Daarna hebben we meegaan aan een les van kinderen t/m 16 jaar, opvallend was dat ze zelf op die leeftijd het makkelijkste Engels aan erg moeilijk vinden. Nog meer cadeau’s van de kinderen gekregen (té lief). Hierna zijn Lisa en ik begonnen aan onze les, wat over kleuren ging. Dit was ontzettend leuk, de kinderen zijn waanzinnig enthousiast en hebben er zoveel zin in! Voor dat we het wisten hadden we al 2 klassen gehad en mochten we mee doen met hun dansles. We konden er helemaal niks van wat iedereen, inclusief zijn, ontzettend grappig vonden. Hierna kregen we lunch verzorgd door de ouders van de kinderen bij ons school, erg lekker maar goed pittig. En toen was het al weer tijd om terug te gaan naar hotel, met een rugzak vol mooie herinnering en mooie cadeautjes. Waanzinnig dat we elke dag met een tuktuk naar school worden gebracht om daar boven de apen les te mogen geven aan de liefste en enthousiaste kinderen die ik ken.
Dag lief Nederland, groetjes van de jarige Nienepien (Nina)
Dag 15/10/2015
Verslag Marjolijn:
We kwamen aan op de school en vrijwel meteen werden we aangestaard en toegelachen door nieuwsgierige oogjes. Na een tijdje wachten op Joris en Netty die aan het overleggen waren met de leraren, werd het duidelijk dat de helft van de leraren niet aanwezig was. Door deze ongelukkige situatie werd onze ‘’observatie’’-dag een ‘’red-de-lessen-en-bedenk-maar-wat’’-dag. Meegetrokken door kinderen werden we naar een veldje gebracht en deden we mee met de les. Haley, Lisa, Nina en ik hadden al snel door dat het niet echt lekker ging en namen subtiel de les over. De kinderen waren vrij verlegen en waren een beetje stil, maar lachten de hele tijd en deden zo goed mogelijk mee.
Het viel op dat ze erg gewend zijn aan napraten en nadoen, dat ze het zelf communiceren toch erg eng en moeilijk vinden.
Het was toch best vermoeiend, totaal onvoorbereid in de stikkende hitte een les te verzorgen, maar al die lachende kinderen maakt alles goed. Ik had zelf een camera bij me en toen ik één jongetje een foto liet maken kwam er spontaan een ‘’zeemeeuw en friet’’ effect en binnen no-time had ik 50 kinderen om me heen met gulzige handjes rijkend naar de camera. Nu heb ik allemaal bewogen foto’s van mezelf en van leerlingen. Op het eind werden we uitgezwaaid door en met bloemenkransjes versierd (die ik nu aan het drogen ben tussen een boek).” Één meisje vroeg na heel lang wachten en duwen zachtjes: please come tomorrow? Yes, we will!
Groetjes Marjolijn