rmlsls-2017
De reis naar Sri Lanka
Met een beetje pijn in het hart kunnen we zeggen dat het erop zit; de reis is gedaan. Een ervaring die wij nooit meer zullen vergeten. Hoewel wij (begeleiders: Lucy Faulkner, Joris Bakker en Pieter Ponsen) wisten wat er voor een avontuur aanstaande was, verraste de reis ons wederom! Wij reisden af met een fantastische groep leerlingen die zich geweldig hebben ontwikkeld en die inmiddels een bijzondere ervaring rijker zijn.
Wij werden heel warm en feestelijk ontvangen, zowel bij de aankomst in Anuradhapura als op de drie verschillende scholen. Op de scholen werden we tijdens de ‘Morning Assembly’ door vele verwachtingsvolle, vrolijke en nieuwsgierige Sri Lankaanse kinderen ontvangen. Bijzonder was het: een stel westerlingen op hun schooltje! Het was schitterend om te zien hoe onze leerlingen direct aansluiting vonden: onbevangen en open.
Na een dag ‘erin komen’ die bestond uit kennismakingen en het volgen van Engelse lessen zoals ze daar worden gegeven, startten onze leerlingen de volgende dag met hun lessen waar ze hier in de voorbereiding zo hard aan hebben gewerkt. De lessen waren een succes. Het niveau van de Engelse lessen op de scholen die wij bezochten is niet te vergelijken met de lessen hier. Ondanks het grote verschil zag je dat de kinderen heel enthousiast probeerden mee te doen en er ontzettend veel plezier in hadden. Niet alleen de kinderen hadden baat bij de lessen, ook de ‘teachers’ keken vol interesse naar de lessen van onze Montessorianen. Onze leerlingen gaven op een totaal andere manier Engels dan ze gewend waren. De kinderen waren gewend om klassikaal les te krijgen waarbij de nadruk meer op onthouden dan op begrijpen lag. Op een speelse, creatieve manier leerden de Montessorianen de kinderen nu zelf na te denken over het gebruik van de Engelse woorden en grammatica. Dus ook voor de ‘teachers’ was het heel leerzaam!
Lesgeven was weliswaar het hoofddoel van de reis, maar het was zeker niet het enige wat we hebben meegemaakt. Sri Lanka Support heeft als doel om kansarme kinderen te ondersteunen tijdens hun schooltijd waardoor de kinderen de kans krijgen om hun school af te maken. Wij hebben bezoekjes gebracht aan een aantal van deze kinderen en hun familie, evenals een bezoek aan SOS kinderdorpen. Het was allemaal enorm indrukwekkend.
De Sri Lankaanse cultuur hebben we ook mogen proeven. Zo hebben we tempels en stupa’s bezocht en een fietstocht door de oudste heilige stad van Anuradhapura gemaakt. Wij werden rondgeleid door ‘mister Mappa’ die ons de geschiedenis van het boeddhisme in Sri Lanka tot in de puntjes kon vertellen. Bijna alle uitstappen en reisjes gingen per TukTuk, wat natuurlijk al een hele ervaring op zich was.
Tot slot nog een speciaal dankwoord aan de volgende mensen die deze reis mogelijk hebben gemaakt: Janny Fioole, de gedreven oprichtster van Sri Lanka Support. Senpathi Weerage, dé spin in het web van Sri Lanka Support die grotendeels zorgde voor ons verblijf, vervoer en wat al niet! Netty Tiggelman en Maaike Troost, die de begeleiding verzorgden naar de scholen waardoor alles heel soepel verliep. Alle leerlingen van het RML die het mooie bedrag bij elkaar hebben gerend voor Sri Lanka Support. En natuurlijk aan alle ouders van ons het SLS-team, voor het vertrouwen in ons om hun kinderen te mogen begeleiden naar de andere kant van de wereld!
Lucy, Joris en Pieter
Van onze toppers:
Mandy
Maandag 9 oktober 2017
De dag begon al vroeg, namelijk in het vliegtuig onderweg naar Dubai. Na een rustige vlucht waarbij (bijna) iedereen even een dutje heeft gedaan, landden we rond 7 uur in de ochtend in Dubai. We hadden 2 uur om hier rond te lopen tot ons volgende vliegtuig zou vertrekken. Het vliegveld is zo enorm groot dat we met de metro naar onze vertrekhal gingen, waar Noa, Nona, Lara en ik (Mandy) bijna de weg niet konden vinden. Na even kort rondgekeken te hebben, verzamelden we om 9 uur bij de gate. Er ontstond even een kort moment van stress toen Noa en Selma zo lang op de wc waren dat de gate bijna dicht ging en de rest van de groep al moest boarden, maar geluk waren ze net op tijd.
We maakten tijdens de vlucht een tussenstop op de Maldiven. Dat was echt heel mooi, met een stralende, blauwe zee onder ons. We stonden ongeveer een uurtje stil, waarbij we met Francisco praatten, de steward van Emirates. Spontaan maakte hij een leuke polaroid foto van de groep in het vliegtuig. Aangezien bijna het hele vliegtuig nu leeg was mochten we zelf een plekje uitzoeken en al snel lag iedereen languit op drie stoelen. Na de landing werden Carlijn en Lara tegengehouden bij de immigratie wegens iets met hun visa. Gelukkig was dat snel opgelost en konden ze gewoon het land in. Nu is het echt, we zijn nu eindelijk na al die maanden geld inzamelen in Sri Lanka!
We werden vrolijk onthaald op het vliegveld door Janny en Senpathi (van SLS) en we reden daarna door naar Negombo. Daar sliepen we in het hotel Silver Sands. Na even pootje baden in de zee, hebben we rijst gegeten en daarna mocht iedereen even iets voor zichzelf doen. Het was al gauw druk in de lobby, want daar was WiFi! Met een klein groepje zijn we kort door het straatje van het hotel gelopen, dat supermooi was verlicht omdat er een Katholiek feest was. Helaas was het feest al afgelopen en werden de mooie lichtjes weggehaald. Daarna snel terug naar het hotel en na een goede douche onder de klamboe lekker slapen na de lange reis.
Nona
Dinsdag 10 oktober
We hebben vandaag een ontzettend lange autorit afgelegd; ik denk dat we er ongeveer vier uur over hebben gedaan om met ons busje van Negombo naar Anuradhapura te gaan. Vanochtend werd ik wakker van een lamp die keihard aan het zoemen was: gisteravond was namelijk de elektriciteit in de kamer van Noa en mij uitgevallen. Alles dat gisteravond was uitgegaan, stond nu weer aan. Aangezien ik nog erg veel tijd over had tot het ontbijt, besloot ik om samen met mijn camera op pad te gaan.
De eerste stop in ons busje was de Negombo Fishmarket. Als je ook maar één stap binnenzet word je al overvallen door een hele sterke vislucht en een heleboel dode vissen. Volgens ons Westerse standaard is het waarschijnlijk onhygiënisch, omdat de vliegen op de vissen zaten terwijl hun ingewanden eruit werden gerukt. Er was ook een man die roggen en tonijn aan het snijden was met een groot mes, en dat allemaal met een sigaar in zijn mond. Zita heeft ook nog een rog doormidden gesneden (we hebben hier een heel leuk filmpje van). Op het strand lagen alle vissen die gedroogd werden en ik heb het idee dat de stank hiervandaan kwam, want het leek hier erger te zijn.
Onze tweede stop was bij een prachtige tempel. Op het terrein stonden immens grote beelden waarmee goden werden afgebeeld. In de tempel zelf was er toevallig een ceremonie. De mannen, die gekleed waren in een soort omslag rok en veel sieraden gaven offers aan de goden (geld, bloemen, wierook, fruit). Vervolgens moesten we een ontzettend lange periode rijden en alhoewel ik probeerde zoveel mogelijk mee te krijgen van de omgeving, viel ik toch best vaak in slaap (niet dat ik de enige was, vooral Pieter kan er wel wat van J). Toen we aankwamen bij ons hotel in Anuradhapura was er een openingsceremonie; de meisjes stonden al in hun traditionele kleding bij de poort van het hotel terwijl we uitstapten (Echt waar, ik heb me nog nooit zo underdressed gevoeld). Er waren toespraken en dansoptredens van de kinderen die op onze scholen zaten.
Nynke
Woensdag 11 oktober: Eerste schooldag
Vandaag was onze eerste dag op de school. We werden met de tuktuk afgezet bij de school. Bijna heel de school stond buiten om ons te ontvangen. Het was echt heel gaaf! We kregen bloemen en de kinderen gingen heel mooi zingen en een gebed gedaan. Ook werd het volkslied gezongen waar een paar van ons al snel een beetje mee konden zingen. Hierna gingen we mee de lessen in. Al die kindjes waren zo blij en enthousiast dat wij er waren. Tijdens de Engelse lessen hebben Noa, Mandy, Madelief en ik geholpen met lesgeven om in te komen. Het was meteen heel leuk! Na 6 lessen gingen we terug naar het hotel waar we even een uurtje rust hadden. Na het rusten gingen we met heel de groep naar de Bodhi tree, de oudste boom van de wereld! Nu is er alleen nog maar 1 hele oude tak van over maar het was echt heel mooi. Bij de Bodhi tree hebben we allemaal bandjes gekregen van een man die eerst een heel gebed op ging zeggen en daarna moest je een wens maken en kreeg je het bandje en een veeg op je voorhoofd. Als laatst hebben we een kaars aangestoken waar je ook een wens bij mocht doen. We hebben toen heel veel vleermuizen gezien, ook wel de ‘flying dogs’ genoemd omdat zij zo groot zijn. Het was echt een hele leuke dag! We sloten de dag af met het avondeten met heel de groep. Hierna gingen we allemaal naar onze kamer om te slapen.
Carlot
Donderdag 12 oktober
Het is de tweede dag dat we naar de scholen gingen (erg vroeg!) en we gingen voor het eerst les geven. Het was even zoeken maar daarna ging het goed. Om 3 uur gingen we weg om materialen te kopen voor de scholen. Iedereen is geslaagd en we hebben leuke dingen gekocht zoals potloden en sportspullen. Iedereen had in de ochtend al rondgekeken en gevraagd welke spullen de scholen nodig hadden. Na de inkopen gingen we terug naar het hotel en was het einde van de dag aangebroken.
Noa
Maandag 16-10-17
Vandaag was een bijzondere dag, want Nona was jarig! We begonnen de dag dan ook zingend met verjaardagsliedjes als Happy Birthday en De kop van de kat was jarig voordat we aan ons ontbijt begonnen. Daarna ging iedereen, als de dagen ervoor, weer met zijn medeschoolgenoten de tuktuk in om de reis naar school af te leggen. Vandaag duurde de Morning Assembly op Kudanelubewa ontzettend lang! Eén docente praatte non-stop een half uur. Ik heb echt respect voor al deze leerlingen die dit elke week hebben! Op een bepaald punt werd het eeuwige luisteren wel verbroken toen een kat tegen de geluidsbox aan begon te pissen en iedereen zijn lach in moest houden! Dat vond ik wel een hilarisch hoogtepuntje.
Na terug te zijn gekomen van de school gingen we na een uurtje meteen door naar Mihintale, een berg waar een groot tempelcomplex op en omheen staat. We gingen erheen in een gezellige bus, waar zelfs tot onze verassing het nummer Fireball werd gedraaid. Aangekomen op onze bestemming moesten we eerst een stukje lopen en daarna een boel treden op. Maar het is ons allemaal gelukt en dat was het ook zeker waard! Wat heel bijzonder was is dat wij thee hebben gedronken bij het gebouw waar de Chief Monk, hoofd monnik, verblijft. Aapjes hielden ons ook gezelschap en vonden de suikerklontjes bij ons op tafel ook heel interessant. Hierna zijn we geklommen tot denk ik wel het hoogste punt mogelijk op de berg waar we een prachtig uitzicht hadden en waar we ook lekker veel foto’s hebben gemaakt. We hebben ook heel mooi de zon onder zien gaan net achter een tempel, wat prachtig beeld gaf. Nadat we weer een tijdje in het hotel waren hebben alle schoolgroepjes hun Farewell-act opgevoerd aan de rest. Naast dat ik de dans van mijn groepje heel leuk vond, vond ik de andere groepjes hun dansje of muziekstukje erg leuk om naar te kijken.
Helemaal op van de dag dook iedereen zijn bed in om morgen helemaal fris te zijn voor alweer het laatste schooldagje, helaas. Maar daar maken we wel een hele leuke laatste schooldag van!
Selma
Vandaag was de 3e dag op de scholen.
We werden als gewoonlijk onmenselijk vroege wakker gemaakt en zaten om 7 uur in de tuktuk naar de school. Toen we daar aankwamen gingen we de bijeenkomst van de onderbouw bijwonen. De kinderen hielden een speech en een toneel stuk. Er durfde zelfs een jongen helemaal alleen een liedje te zingen. En zoals gewoonlijk werd het volkslied gezongen.
Daarna gingen we de eerste les geven. Deze gaf ik samen met Carlijn. Wij gaven een rekenles aan de hand van dobbelsteen. De kinderen zaten in 8th grade. Ze hadden het al vrijwel snel door. Toch kwamen er achter dat er veel dingen iets beter konden. Gelukkig hadden we een tweede kans want het lesuur er na moesten weer weer les geven aan een andere 8th grade, dat ging een stuk beter.
Na de tweede les gingen we naar een 6th grade. Ik heb daar een heel lief jongetje leren kennen, genaamd Dashun. Natuurlijk heb ik veel meer lieve kinderen leren kennen, maar hij liet mij heel erg denken aan mijn broertje. Hij gaf mij een kaart met een tekst over bloemen en liefde en hoe zij ons ontvangen. Mijn hart smolt echt. Ik vind het zo leuk om te zien dat die jongens nu ook tegen mij (als meisje) te durven praten. Ik vind het dan ook jammer om de school te moeten verlaten. Ik wil hier langer blijven.
Na de scholen zijn we dan eindelijk gaan relaxen in Palm Garden. We zijn midden in de jungle gaan zwemmen. Wel in een hotel of course! Op een geven moment liepen er zelfs apen langs!!
Na het zwemmen zijn we nog even snel een boodschap gaan ophalen en toen ben ik snel nog even down town geweest. Je ziet heel goed dat er in Anuradhapura nog geen echte toerisme heerst, althans niet in het mini deel dat ik heb gezien. Wat naar mijn mening eigenlijk heel goed is. Ik wil zeker terug komen naar de scholen en Sri Lanka zelf.
Jeroen
Dinsdag 17 oktober 2017
Vandaag was de laatste dat op de scholen. Voor mij was het de laatste dag op Kalathewa. Toen we ‘s ochtends op de school aankwamen met de tuktuk, stonden de kinderen al klaar om je te ontvangen, met blije gezichten. We kregen honderden high-fives, cadeautjes en knuffels. Toen begon de Assembly: grade 6-11 stonden op het sportveld en gingen ochtendgymnastiek doem. Grade 1-5 stond bij hun eigen plekje, en gingen allemaal leuke dansjes en liedjes laten zien en horen. Het was heel schattig. Daarna moesten we lesgeven aan grade 9. De kinderen vonden het eerst wel moeilijk om het te begrijpen, maar uiteindelijk kwamen ze los en gingen ze meedoen. Daarna woonden we nog een paar Engelse lessen bij. Toen gingen we even ons dansje nog oefenen, daarna kregen we lunch. Na de lunch gingen we naar het danslokaal, daar moesten we onze kostuums aandoen. Het was heel mooi want het waren echte traditionele kleren en de dans was ook traditioneel Sri Lankaans. Tijdens het omkleden was de afscheidsassambly al bezig. Kinderen uit elke grade voerde iets op. Het was heel leuk. Daarna moesten wij onze dans, die we hard geoefend hebben, laten zien. Dat deden we met 4 Sri Lankaanse kinderen. Het ging heel goed, daarna deden we nog de cupsong. Toen kwam het afscheid. Dat viel me zwaar, het was heel emotioneel. De kinderen gaven je allemaal high-fives, knuffels en cadeautjes. Ik kwam bij een jongetje, en die zei ik gedag en toen begon hij te huilen. Dat was het punt dat ik ook instortte. Het afscheid was emotioneel omdat je die kinderen 5 dagen heb meegemaakt, en je al een soort vriendschap heb opgebouwd en dus wil je nog langer blijven. En dat gaat niet. Na het afscheid hadden we nog heel veel tijd in het hotel om in te pakken, en om nog even uit te rusten. Daarna gingen we bij Senpathi eten. Dat was heel lekker. Toen gingen we terug naar het hotel en gelijk naar bed, want we moesten lekker 4 uur opstaan, WHOOP WHOOP. Maar dat is het wel waard want we gaan op safari.
Lara
Sri Lanka trip – Zondag – SOS kinderdorp
Deze hele zondag was fascinerend maar mijn top punt was bij het SOS kinderdorp. Het SOS kinderdorp is een plek waar kinderen weer de kans krijgen normaal op te groeien. Alhoewel wel met een moeder die er niet altijd voor je zal kunnen zijn. Maar je ziet hoe goed ze met elkaar om gingen. Het kinderdorp bestond uit 14 huisjes, 10 kinderen per huis en één moeder, met soms een soort reserve moeder. Ik kreeg tranen in me ogen toen ik het eerste huisje inliep, het was zo gezellig ingericht. Kinderen hadden ook de ruimte, en zaten niet op elkaar gescheept wat ik in eerste instantie verwacht had. En dan de gedachte dat ze eindelijk even goed zitten een veilig heenkomen kregen, na alles wat ze hebben meegemaakt. Was een hele mooie gedachte…
Nadat we bij alle huisjes een zak met toiletartikelen afgaven, konden we gaan spelen. Het was heel leuk om te zien dat ieder zijn eigen voorkeur had. De één ging met de hele kleine kinderen spelen. Andere badmintonnen en ik en een paar andere voetballen. Al was het 32 graden, het maakte niet uit we gingen lekker rennen. Het was zo geweldig om te zien dat een spel zo universeel, mensen samen trekt van hele andere achtergronden. Om dan lekker vervolgens twee uurtjes samen te voetballen, vond ik een eer, en zal dat moment nooit vergeten.
Zita
Stukje Sri Lanka woensdag
Onze laatste dag, wel een hele leuke en volle dag want we vlogen pas terug naar Nederland om drie uur ’s nachts.
We stonden om 5 uur op omdat we, volgens mij, een van de allerleukste dingen gingen doen, we gingen namelijk op safari en dat moet vroeg want dan heb je de meeste kans om dieren te spotten. Om 5:30 stonden we met z’n alle klaar in de lobby, ingepakt en wel om voor de laatste keer te vertrekken uit ons hotel. We moesten ongeveer een uurtje rijden naar het safaripark en we waren nog geen half uur onderweg en we zagen al olifanten! Wel ver weg, maar ze waren er… Echt superleuk, we waren nog niet eens in het park en we hadden al wilde olifanten gezien! Nou het beloofde genoeg voor de echte safari!
Toen we bij het park aankwamen werden we verdeeld in drie grote, open jeeps en reden we achter elkaar het park in. Het was lekker weer en als de jeep reed was er ook nog een lekker windje. Elke keer als er een dier te zien was stopte de driver de jeep en wees hij het dier aan, we hebben herten, grote varanen, apen, schildpadden, toekans, andere grote vogels en zelfs een kleine krokodil! Dit park stond bekend om olifanten en panters maar die hebben we helaas niet gezien onderweg. We hebben onderweg ook nog geluncht met dingen die we hadden meegekregen uit het hotel. In totaal duurde de safari vier uur en iedereen was aan het einde in slaap gevallen in de jeeps omdat we natuurlijk al om 5 uur waren opgestaan. Maar het was echt een topervaring en het park was heel mooi. Na de safari moesten we nog drie uur in onze aircobus naar Negombo. Toen we daar aankwamen was iedereen blij want we waren bij een hotel met een zwembad! En we bleven daar totdat we om 12 uur ‘s nachts moesten vertrekken naar het vliegveld. We kregen een kamer waar we al onze spullen zetten en we hebben lekker gezwommen in het zwembad en de zee. Om half 8 was er een buffet waar we voor het laatst met iedereen hebben gegeten. Na het eten hadden we nog een laatste evaluatie waar iedereen vertelde wat zijn of haar leukste moment was. Daarna gingen een paar mensen hun laatste roepies uitgeven aan souvenirs in de straat van het hotel. Om half 12 vertrokken we met de bus richting het vliegveld en op het vliegveld namen we afscheid van Janni, Maaike en Senpathi. Toen was het wachten tot onze vlucht naar Dubai vertrok…
Katharina
Allerlaatste dag
Dit was het dan. Over een paar uur zien we onze ouders weer en vannacht slapen we in ons eigen bed. Uitgeput en misschien een beetje verward komen we dan aan en kunnen we eindelijk alles wat we hebben meegemaakt aan onze nieuwsgierige vrienden en familie vertellen. We hebben nog twee lange vluchten voor de boeg, maar als we straks overstappen in Dubai gaan we allemaal even koffie halen bij de Starbucks. Een van de dingen die de meesten van ons echt hebben gemist en waar ik ook al lang naar uitkijk.
Straks is deze reis voorbij en komen we weer terug in onze ‘normale’ Nederlandse leventjes. Dan denken we terug aan alle dingen die we hebben meegemaakt, alle speciale momenten en ervaringen die we met elkaar delen. Alle tempel bezoekjes op blote voeten en die keer dat we olifanten zagen op weg naar de safari, de (prachtige) liedjes die we met elkaar zongen in de bus, de gesprekken en grapjes aan tafel, alle keren dat we de cupsong hebben gedaan, de gezellige tuktukritjes en natuurlijk de enthousiaste kinderen op de scholen. De grappige momenten toen bijvoorbeeld een aap bijna onze spullen had gestolen die bij het zwembad lagen of een andere keer toen we werden omsingeld door apen die ons eten wilden stelen en toen er een in Mandy’s eten had gekakt. Gelukkig was onze held Senpathi er toen om ze weg te jagen. We hebben ook best heftige dingen meegemaakt en gezien, maar omdat we als groep zo close zijn, was het (voor mij in ieder geval) wat makkelijker te verwerken.
Ik ga het allemaal heel erg missen en ik vind het ook moeilijk om het om te zetten in woorden. Het is niet samen te vatten en het enige wat ik kan zeggen is dat het een geweldige reis was. Gelukkig zien we elkaar gewoon nog op school. Er gaan ook nog genoeg reünies komen. En wat ben ik blij dat ik nooit meer vieze papaja sapjes hoef te drinken.
