De meivakantie voor 18 tweedeklassers begon al een klein weekje eerder dit jaar. Daartoe moesten ze dan wel op maandag 23 april een 6-uurtje komen halen om de bus – met Engelse chauffeur – richting Canterbury te kunnen nemen. Dit gezelschap had de strenge selectie (er waren maar liefst 60 aanmeldingen) doorstaan en ze hadden in de aanloop van deze reis uit eigen wil 6 dinsdagmiddagen opgeofferd om zich goed voor te bereiden. Hier volgt hun verslag. Ella en Denise beginnen:
When we arrived at school everybody was still sleepy. On the way to the ferry many of us were listening to music and watching films on Netflix. In Calais we had to show our passports and then we went aboard the ferry. We went on deck and took a lot of photos. After arriving at Dover it was only a 20-minute drive to Canterbury and after a short inspection of the town centre we headed for St Edmund’s School where we had a real school dinner. This was a hot lunch. Most of us had pasta and some of us took a dessert too.
Ja, dat is nog eens wat anders dan een paar kleffe boterhammen uit een plastic zakje! Daarna nam conrector Leigh Milllard, die de vorige dag de marathon van Londen in net meer dan 3 uur had afgelegd, ons mee de school in. Julie en Alixe schrijven:
After a short talk by the deputy headmaster we were divided into four groups. Each group had a guide – a student of St Edmund’s – and they took us through the main building, which was old and really big. Then we went outside, passing the cricket field, to the new buildings: The Music, Science and Art blocks. We then did our presentations in front of a class of pupils our age. That went very well. The school was impressive and there is a big difference between St Edmund’s and our school. They wear uniforms and some of them are boarders. That means that they live at the school.
Een geweldige ervaring om dat eens in het echt mee te maken en de groep werd overladen met complimenten over het niveau van hun Engels. Tijd om in te checken in het Falstaff Hotel en om te kleden voor het diner: Onze fijnproevers Mayra en Adna doen verslag:
After a long first day we had dinner at the Olive Grove, where they serve Italian and Lebanese meals. We had to wait a long time for our food, so we were very happy when it finally arrived. The food and the group looked beautiful and the meal tasted really good. We had a lovely time!
Na ‘a good night’s sleep’ en ‘a full English breakfast’ liepen we de volgende ochtend in tien minuten naar het centrum, waar we werden teruggeworpen naar de Middeleeuwen. Teun en Bastiaan zijn de pelgrims:
At the Canterbury Tales Visitor Attraction we were divided into two groups by the staff who were dressed up as pilgrims from the Middle Ages. In the first room, which even smelled medieval, one of the staff members introduced The Canterbury Tales theme to us and then we walked past five of the tales, all of which we had read or enacted in class. Bastiaan preferred the Pardoner’s Tale and Teun liked The Wife of Bath’s Tale best. As you can see below Moshe became close friends with her too.
Tijd voor iets sportiefs: een heuse cricket clinic in het stadion en de hal van Kent CC, een team dat uitkomt in de ‘eredivisie’ van die typisch Britse sport. Faas en Janek schrijven:
Apart from Henri none of us had played cricket before. We started with some simple exercises: throwing and catching. We were very lucky to be allowed on the playing field inside the stadium because it is only used for the professional teams. Then we went inside to practise batting. You had to hit three balls and try to score points (runs) by running between two wickets, while the fielders tried to take the balls back to the ‘tees’ as fast as they could.
Van sporten krijg je trek. Op naar de ‘chippy’ voor Fish and Chips dus. En daarna werd de groep op spionnenmissie gestuurd. Een ‘Treasure Trail’ door het centrum van Canterbury op plaatsen waar de doorsnee toerist meestal niet komt. Jewel en Elisabeth als James Bondmeiden:
On our second day we did a sort of scavenger hunt. We had to follow the directions and find clues along the way. The clues were mostly about the history of Canterbury. We really liked it and the four groups were pretty competitive and excited to find the clues.
De antwoorden zijn ingestuurd en, wie weet, vallen we nog in de prijzen ook! Daarop vooruitlopend werden er alvast de nodige ponden uitgegeven tijdens de ’Sights & Shops’…
Tegen het eind van de middag bracht de bus ons naar het Gulbenkian Theatre, dat zich op het terrein van Kent University bevindt. Na een gezellig maaltijd en een introductie van een hoogleraar filmwetenschappen door een wat warrige professor begon de film. Mikele en Moshe zijn de filmrecensenten:
After a rather boring introduction by a professor Tomb Raider was finally started. The story is about Lara Croft, whose father has disappeared and whose Mum has died. She found a special, hidden room, where her Dad left clues for her. She wanted to find out what happened to her Dad and she arrived at a mystery island, where all sorts of horrible things went on. Lara Croft is a real action heroine but we are not going to tell you how the film ends, of course.
Om een beetje bij te komen van de spanning werd naar huis gelopen. En dan tijd om de voeten wat rust te gunnen. ‘Night, ‘night’, sleep tight.’
Nog twee onderdelen stonden er op de laatste dag gepland, waarvan de eerste een bezoek aan de wereldberoemde Canterbury Cathedral was. Ellemay en Isis waren onder de indruk:
We entered the cathedral in the nave, which is 54 metres long and 24 metres high. The cathedral was founded in 597 but it took five centuries to complete it! Thomas Becket, the then Archbishop was killed there in 1170 when the King had impulsively said he wanted to get rid of him because he did not follow his orders and four knights had taken this a little too literally. Then we went downstairs into the crypt, where some of us burnt a candle for our loved ones who passed away.
Nadat iedereen weer bij DE boom had verzameld, werden de bezoekers aan het centrum van Canterbury eens stevig aan de tand gevoeld over hun kennis van de stad en over wat ze van Nederland wisten. Vliegende reporters Michiel en Henri doen verslag:
In pairs we interviewed the people of Canterbury. We found that the best people to interview were old ladies because they had the most time. We took turns in asking the questions and writing down the answers. After one of our interviews it turned out that the man was from Limburg!
Nederland bleek toch vooral bekend te staan om zijn schilders, tulpen en voetballers en onze koning heet Willem van Oranje. Toch?
Wat vlogen die drie dagen om! Na een voorspoedige terugreis arriveerden we midden in de drukte van het Koldergala. “O, komen jullie terug uit Canterbury? Dat was zó leuk”’ zeiden een paar eindexamenleerlingen. En als deze groep over een aantal jaar de school verlaat, zullen ook zij met de beste herinneringen aan de Canterbury Conversations afscheid nemen van het RML.
Namens de groep en mevrouw van Everdingen,
Kind regards,
Willem Jan Kok
