Canterbury Conversations 2015
Maandag 11 mei verzamelden zich ’s ochtends in alle vroegte 18 tweedeklassers voor hun reis naar het zuidoosten van Engeland. Die 18 leerlingen hadden zich na een zorgvuldige selectie weten te plaatsen voor de zogenaamde Canterbury Conversations, een serie lessen op 6 dinsdagmiddagen, waarin deze reis werd voorbereid. Geheel in het Engels, of course!
Lisette en Miró doen verslag van de reis:
We had to be at school at a quarter to six, which was very early. Fortunately, everybody was on time and had brought their passports. We left for France at six o’clock and arrived at the customs in Calais at ten. The ferry took 90 minutes to get to Dover and then it was just another twenty minutes to Canterbury. We had lunch at the school which we visited. You could choose between pasta with cheese sauce or chili sauce. The dining hall was very nice, but not very big (there are only 300 pupils at the school).
Maar omdat de reis voorspoedig was verlopen, was er nog wat tijd voor een eerste verkenning van Canterbury. Het aardige van Canterbury is dat het binnen de eeuwenoude stadsmuren één groot voetgangersgebied is. Met in het midden een grote eik, die je al van verre kan zien. Dat, zo werd de leerlingen verteld, zou telkens het verzamelpunt worden ….. .
Hoogste tijd om weer in de bus te stappen richting St Edmunds School. Daar werden we ontvangen door Mr Millard, ‘the Deputy Headmaster’, die ons die geweldige lunch (keuze uit diverse warme gerechten, plus een heuse ‘salad bar’) aanbood. Daarna was het tijd voor de ‘presentations’ die een ieder van ons had voorbereid om aan een klas van St Edmunds te vertellen en die door regisseuse Annemijn begeleid werden met een Power Point. Als of ze in de MK-redactie zaten, schrijven Nona en Madelon over deze middag:
On our first day we went to St Edmunds school. After lunch a teacher told us about the history of the school (founded in 1749!) and about himself. Then we went to an English classroom and did our presentations in front of a whole class. In pairs we told them things about the RML which we thought were interesting for English pupils to know. Then we had a short Maths lesson in English and some pupils gave us a tour around the school buildings (there were separate buildings for Photography, Design and Music) and the sports facilities (cricket, hockey, tennis and football fields and even an outdoor swimming pool!). We also went to the school chapel.
Je moet het maar kunnen en durven, zo’n hele klas in het Engels toespreken. En het ging echt super! Wat zou jíj ervan denken als je op het RML elke ochtend zou worden toegesproken door de rector in een kapel en als je tussen de middag kon kiezen uit een lunchmenu? En dat je daarna dan een potje kon voetballen met het uitzicht hieronder!
Onder de indruk van wat ze die middag hadden beleefd, kon er worden ingecheckt en omgekleed in het hotel, waarvan het hoofdgebouw nog ouder was dan de school (1406!). En dan op hoge hakken over de ‘cobble stones’ naar ‘The Olive Grove’ voor een Italiaanse feestmaaltijd. En natuurlijk at Frank de chauffeur ook mee. Fay en Luca schreven de recensie van dit restaurant:
On Monday evening we went to The Olive Grove, an Italian and Lebanese restaurant. We had to dress up, so everybody was wearing a nice dress or suit. We then went outside for some pictures and walked to the restaurant. We all sat together at a long table and ordered our meals and drinks. Most of us ordered pizza or pasta. We chatted away about what we had done that afternoon and after a dessert we walked back to the hotel and were happy to lie on our beds. It had been a long day!
Je zal toch naast de selectie van Chelsea aan je ’Full English breakfast’ zitten!. Nu was dat niet helemaal het geval, maar we zaten aan het ontbijt met het cricketelftal van Glamorgan dat in de hoogste Engelse competitie uitkomt en in ons hotel logeerde i.v.m. een vier(!)-daagse wedstrijd tegen het county elftal van Kent.
Tijd voor handtekeningen was er niet, want we hadden een druk programma. Eerst werd een bezoek gebracht aan de kathedraal, waar ooit in een nóg verder verleden (in de 12e eeuw) iemand vermoord was. Annemijn en Nikhita vertellen:
After breakfast we went to Canterbury Cathedral. We already knew a little about its history from the lessons we had at school. We knew that many people travel there as pilgrims to visit the shrine of Thomas Becket, who was murdered there. When we arrived we got audio phones. At first some of us did not know how these worked and went the wrong way, but after some help of our teachers we found the right direction. In some places we were not allowed to take pictures, e.g. in the crypt, which is a holy place where people come to pray. There was also an impressive sculpture with swords, which Thomas Becket was killed with.
Een aantal van ons was zo onder de indruk van het prachtige bouwwerk dat ze van de weeromstuit helemaal waren vergeten waar er verzameld moest worden. En meneer Kok is een man van de tijd, kijk maar:
Eens kijken of de voorbijgangers in Canterbury een beetje opgelet hadden op school. Kenden zij deze geschiedenis, wisten ze iets van ‘The Canterbury Tales’, een boek dat naar aanleiding van de moord geschreven was? En wisten ze ook wat over Nederland? In ‘pairs’ gingen we stad in om dat eens te vragen: Onze sterverslaggevers Katharina en Ariska:
After our visit to the Cathedral we met at the gathering place (the big tree). Some people arrived late but that did not matter because the others had already started interviewing. We all had a list with questions about Canterbury and Holland, e.g. what colour do you associate with Holland, or mention three Dutch products. Most people were very kind and open, although they pointed out Belarus on the map instead of Holland. The people took their time to tell us what they were doing in Canterbury or what they were studying for. So our conclusion is: it was very funny and a good experience!
Zo is het maar net: en wat geeft het als je de Nederlandse vlag alle kleuren van de regenboog toebedeelt. De bekendste Nederlanders? Voetballers en schilders. De meest bekende Nederlandse producten? Ja, hoor: wooden shoes en chew lips … eh, … ik bedoel tulips.
Mevrouw van Everdingen had de complete voorraad sandwiches van Marks & Spencers geplunderd voor een lunch in de bus op weg naar Londen. Eerst brachten we daar een bezoek aan Covent Garden om na een maaltijd bij “Crème de la Crêpes”, waar je pannenkoekjes kon krijgen met de gekste namen, zoals “The Piggy That went to Market”, door het drukke Londense verkeer en via Big Ben naar het Royal Court theater te gaan.
Veerle en Ghislaine als volleerde toneelcritici:
On our second day we went to Covent Garden in London and afterwards to the Royal Court theatre for a stage performance of Roald Dahl’s ‘The Twits’ (‘De Griezels’). When we arrived we handed over our tickets and went to our seats which were amazing because we had an excellent view of the stage. Its background was circular and could be moved. ‘The Twits’ is about a dirty and naughty couple who torture people and monkeys and like to play jokes on them. We had a good laugh and enjoyed it very much. The play took two hours. It was a great experience!
De boeken van Roald Dhal laten zich inderdaad goed lenen voor toneelbewerkingen. Eerder zagen we al eens ‘Matilda ’en ‘Charlie and the Chocolate Factory’. Dit was wel een erg vrije bewerking, maar omdat er een tekstband meeliep, was alles goed te volgen.
De volgende dag checkten we eerst uit om vervolgens de wandeling van 10 minuten naar het centrum voor het laatst te maken. We waren de eerste bezoekers aan ‘The Canterbury Tales Visitor Attraction’ en gingen nog maar weer eens terug in de tijd. Chaucer schreef The Tales namelijk rond 1390. Emma en Vina schrijven:
After breakfast we went to the Canterbury Tales Visitor Attraction on foot. The Canterbury Tales are stories that pilgrims told each other on the way to Canterbury and back. They were written by Geoffrey Chaucer. The pilgrim who told the best story would win a supper, paid for by the other pilgrims. The tales that we could see were the stories we had read and acted out in the lessons, like The Miller’s Tale, the Wife of Bath’s Tale and the Pardoner’s Tale. So we did our own little pilgrimage and could understand the stories much better afterwards. It was a good experience and we enjoyed ourselves a lot.
Dat Canterbury is echt een leuk stadje met zeer aantrekkelijke winkeltjes. Daar wisten Anne en Dirkje van mee te praten:
Canterbury is a really small town but there are many shops. There is a ‘Pound Shop’ where everyting costs one pound and a sweet shop called Hardy’s where they sell all the sweets you could ever dream of. Even the Cathedral has its own gift shop.
Van zo’n pelgrimstocht en ‘shopping spree’ krijg je trek, dus het kwam goed uit dat de Fish & Chips shop ‘nextdoor’ was!
Dan óp naar het allerlaatste onderdeel en daartoe gingen we het allerverst terug in de tijd. Want wist je dat de Romeinen vanaf het jaar 43 ook nog een tijdje in Engeland hebben vertoefd? Lars en Kalyan zijn onze historici:
The entrance of the Roman Museum was on the ground floor but the museum itself was downstairs, right where the Romans used to live. First we needed our brains to find the answers to the questions about a Roman helmet that dated back to 45 AD. Then we could discover the rest of the museum. Some of us played ‘the Soldiers’ Game’ or solved a word puzzle. We were amazed to see a real Roman road that even had the foundations of a little house! But the museum saved the best for last: the hands-on room where you could build a mosaic and try on Roman armours and helmets. It was a really nice experience and very educational.
En daarmee kwam deze jaargang van The Canterbury Conversation tot een eind. Het was alweer de tiende keer en wat was het gezellig en leerzaam! Als jij aan de elfde editie mee wil doen, let dan goed op wat je docent je vertelt over hoe jij ervoor kunt zorgen dat je erbij zit!
Namens alle deelnemers en mevrouw van Everdingen,
Kind regards,
Willem Jan Kok
