Als je je om 8 uur op school moet melden, is dat meestal geen goed nieuws. Wat moet je dan wel niet hebben gedaan om op maandag om kwart voor zes op de stoep van het RML te moeten staan? Het antwoord is dat je dan op zes van je vrije dinsdagmiddagen conversatielessen van twee uur hebt gevolgd om een driedaagse reis naar Engeland voor te bereiden. En dat die reis die maandag 26 mei loeivroeg begon.

Als echte tour guides vertellen Iris en Lisa over de reis naar Engeland en over een typisch Britse gerecht:

Leaving at 6 meant we had to wake up at 5 o’clock, but that, of course, was just a little sacrifice for three amazing days to come. At school we met Aart, our driver, a pretty awesome guy who loaded our suitcases into a very comfy bus. After some dramatic goodbyes (we ourselves avoided too much hugging ) we set off for Calais. On the boat we met some students from the Czech Republic and made selfies with kids who didn’t speak either Dutch or English. When we arrived at Dover we went from quiet and peaceful to hyper and very loud. Canterbury was then not very far and there we went out for Fish and Chips. The fish was really nice and some of us tried vinegar on their chips instead of mayo.

Om je vingers bij af te likken. En zo werden de lessen dus gelijk in de praktijk gebracht. Na die lunch werd de beroemde kathedraal bezocht, audio phones in de hand. Babette en Phoenix zijn onze pelgrims:

The Cathedral was amazing. Everything was designed so well, especially the stained glass. Every spot in the cathedral had its own story, especially the spot where Thomas Becket was murdered. We thought the crypt was really impressive. This was the oldest part of the church. People had so much respect and it was really quiet. To summarise, it was beautiful.

Klopt! Er had daar inderdaad een laffe moord plaatsgevonden in de middeleeuwen. In opdracht van de koning werd de aartsbisschop er op laffe wijze met zwaarden om het leven gebracht, nota bene in zijn eigen kerk! Onder de indruk verliet ons gezelschap de kathedraal om vanaf de grote boom, hét verzamelpunt, te beginnen aan de straatinterviews. We wilden weleens weten wat de mensen in Canterbury over hun stad, over Nederland en over het komend WK voetbal wisten te vertellen. Jonas en Dimitri doen verslag.

Eventually we found a pretty old man, who told us the story of his life after we had finished the interview. About his youth in World War II and about a fighter plane called the Spitfire. To our surprise a second old man knew all the answers to our questions. Although we were tired and many people pretended to be in a hurry, we didn’t give up. It was a great adventure, but what we didn’t know then was that our adventures had only just begun.

• 
• 
• 
• 

O ja, de favorieten voor het WK waren Argentinië en Brazilië. De Engelsen gaven hun eigen team heel weinig kans. Na de interviews was er tijd Canterbury en haar winkels te verkennen. Haley en Renate gingen op ‘shopping spree’.

We started off at Waterstone’s, a big bookstore. All the girls wanted the books by John Green. Then we went to Samantha’s where three of us bought matching sweatpants. While we were shopping we walked past beautiful buildings. Canterbury is so cute! Then we decided to go back to the tree because we were exhausted. However Ms van Everdingen liked the shopping so much that we had to wait for her for quite while …. .

In alle voorafgaande jaren hadden we nog nooit een groep gehad die zo veel boeken kocht als deze. Boekverslinders dus. En laat dat boek verslinden nu precies letterlijk de bedoeling zijn van “Wreck this Journal”.

Hoogste tijd om in te checken in The Falstaff, een hotel net buiten de stadsmuren, waar meneer Kok moest oppassen zijn hoofd niet te stoten aan de balken. Blijkbaar waren de mensen in de 17e eeuw, toen dit gebouw al als herberg dienst deed, een stuk kleiner!
Het was tegen die tijd al 7 uur. Nou ja, eigenlijk al 8 uur, want het is in Engeland een uur vroeger. Niet zo gek dus dat we trek hadden. In onze feestkleding dus óp naar The Olive Grove voor een chique diner ‘Italian style’. Céline en Sophie zijn de recensenten:

We got together outside, dressed in fancy clothes, high heels, dresses and fabulous suits. Unfortunately Messrs D. and J, had lost the key to their room within 10 minutes of receiving it and left us, short-skirted girls, out in the cold, searching for it. Then we walked to the restaurant. Well, some crawled, since walking on high heels was harder than it seemed! At the Olive Grove we were seated at a U-shaped table, giving everybody a chance to talk to each other. Half-way the dinner a glass was broken – an unpleasant surprise to one of your restaurant critics whose seat and dress got soaking wet …. Hardly anybody ordered a dessert because the pizzas, pastas and mixed grills were huge.

• 
• 

En zo rolde iedereen vermoeid, maar voldaan hun bedjes in om de volgende dag weer fris en fruitig klaar te staan voor een dagje Londen en omstreken. Na het ‘full English breakfast’ werd er eerst in drietallen bij ‘Marks and Spencer’s’, of in de wat hippere ‘Prêt à Manger’, een gezonde lunch aangeschaft, want het was een eindje rijden, voordat chauffeur Aart ons zou afzetten bij de Warner Brother Studios in Watford. Sara en Nedine zagen daar het volgende:

The Making of Harry Potter was amazing. We were welcomed by a video message of Harry, Hermione and Ron and then the first room we saw was The Great Hall, where they had their dinners in the films. After that we went to a room where you could see the costumes and many of the props. There were rooms with make-up masks, paintings and technical drawings, too. This week was ‘Wand’s Week’ and you could have your picture taken with Death Eaters or fight them with your wand. You could also have yourself filmed riding a Nimbus 2000 broomstick! The gift shop was awesome. You could buy jelly beans in all flavours imaginable. The trip was definitely worthwhile.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Ongelooflijk, hoe alles tot in de kleinste details was doordacht. Niet te missen voor de geharde Harry Potter fan! Gauw de bus weer in (niet die van de foto, hoor), richting Londen, waar we in Covent Garden werden afgezet om die indoor markt te bekijken en om crêpes te eten met de meest wonderlijke namen als ‘The Piggy that Went to Market’ en ‘Cheeky Monkey’. En nóg was de dag niet voorbij, want next on the programme stond “Charlie and the Chocolate Factory, the musical”, naar het beroemde boek van Roald Dahl.
Lotte en Wulan zijn de toneelcritici:

After dinner we walked to the theatre, which was really big and old. The musical told the entire story of Charlie, but with new songs. The props and the effects were amazing and so were the actors and dancers. The background scenery was really special. It was a great experience and we are happy to have seen it.

 

Wat een belevenis, het bezoeken van een musical in Londen. Met van die pluchen stoelen en die balkonnetjes aan beide zijden. Na een uurtje rijden waren we weer terug in Canterbury en was het time for bed. Nightie, night!

Na die moord in de kathedraal bezochten veel pelgrims Canterbury en ene Geoffrey Chaucer schreef in de 14e eeuw een boek waarin hij 29 van die pelgrims ieder een verhaal liet vertellen. Op school hadden de deelnemers er een aantal van gelezen en nu konden ze die verhalen uitgebeeld zien in the Canterbury Tales Visitor Attraction. Stijn en Shailin schrijven:

On our last day we visited the Canterbury Tales Visitor Attraction. At first it was a little scary because of the big puppets all around us. We got used to them quickly but we could not get used to the smell. The audio tour was really great and we recognised the tales we had read.

Lekker rook het dus niet in de middeleeuwen en het was dan ook niet gek dat er vaak pestepidemieën waren.

Tijd voor een wandeling naar de St Lawrence ground, waar het elftal van Kent zijn competitiewedstrijden afwerkt in de hoogste Engelse klasse van die o zo Britse zomersport: cricket. Zwaan en Rosanne leggen het spel even uit:

We were divided into two groups. One group learnt how to bowl. When you are bowling you must try to hit the wicket. It is extremely hard to do. The other group were taught how to bat.
When batting you must try to hit the ball. After we had switched, we actually played a game of cricket, which was really fun. Unfortunately, we had to play in a hall because it was raining. Outside there is a real stadium, which has a primary school for children who are really good at cricket.

• 
• 
• 

En zo kwam een einde aan drie fantastische dagen met veel gezelligheid, spanning en ontspanning. Namens alle deelnemers, en mevrouw van Everdingen,
Best wishes,

Willem Jan Kok