‘Afscheid nemen valt soms zwaar’ werd gezongen toen Edward Molenaar de aula binnenkwam, afgelopen dinsdag. En afscheid nemen valt ook zwaar. Voor Edward zelf, omdat hij nog geen afscheid van ‘zijn’ RML wilde nemen, maar ook voor de school. Want Montessorianen als Edward Molenaar zijn zeldzaam. En niet eenvoudig te vervangen.
Maar het afscheid nemen gebeurde niet in mineurstemming. Er werd gefeest. Sterker nog: dansen was verplicht. De live band die was ingehuurd swingde de pan uit en hetzelfde kon gezegd worden van de collega’s die de dansvloer onveilig maakten, omringd door feestslingers, die bestonden uit getallen in alle kleuren. Zo hoort dat immers bij een docent wiskunde, vond de sectie, die voor deze aankleding had gezorgd.
Oud-leerling, ouder en docent, dat is de drievoudige band die Edward met het RML heeft gehad. ‘Hij was eigenlijk getrouwd met de school,’ kun je dan zeggen en dat was in dit geval ook bijna letterlijk het geval, want Edward leerde op het RML zijn vrouw Renate kennen.
In de loop van de avond kwamen alle aspecten van de speciale band van Edward met het Montessori voorbij. In een prachtige, meerstemmige uitvoering van het Bondslied door oud-leerlingen. In de toespraken van collega’s, waarin Edwards inzet als docent, mentor, roostermaker en MR-lid werd belicht. In de bijdragen van de sectie wiskunde, de medley van (oud-)collega’s, aangevoerd door Jan van der Zee, die memoreerde hoe Edward zelf op zijn gitaar liedjes speelde bij het kampvuur tijdens de werkweek.
Een onvergetelijke collega verdient een onvergetelijk afscheid en dat was het ook. Vroeger dan gewild, maar niet definitief, want Montessoriaan dat blijf je.
Foto’s: J. Coenemans
